Ήταν 11 Απριλίου, το 2005 όταν η Νίκη Βόλου υποδεχόταν την ΑΕΛ σε ένα ντέρμπι που είχε μεγάλο βαθμολογικό ενδιαφέρον για τη κορυφή της Β’ Εθνικής, στην κατάμεστη θρυλική έδρα της, στο Π. Μαγουλάς και ως γνωστόν «Κλούβα», εκεί όπου καταγράφηκε από τους φίλους της Νίκης, ρεκόρ προσέλευσης στο συγκεκριμένο γήπεδο, με περίπου 5.500 οπαδούς να βρίσκονται εντός γηπέδου, αλλά και εκατοντάδες εκτός αυτού, με την εικόνα να μιλά από μόνη της.
Δεκαεννέα χρόνια αργότερα, η Νίκη Βόλου ετοιμάζεται να υποδεχθεί για ακόμη μια φορά την ΑΕΛ, επίσης στην Β’ Εθνική, με το κόσμο να διψά και να απαιτεί πλέον την επιστροφή της ομάδας του, στο σπίτι, στη φυσική έδρα, το Παντελής Μαγουλάς. Το ματς ορίστηκε από τη διοργανώτρια για την ερχόμενη Δευτέρα στο Πανθεσσαλικό, όμως αύριο η κυανόλευκη ΠΑΕ θα καταθέσει το αίτημα για αλλαγή έδρας, ελπίζοντας η Κλούβα να γίνει ξανά η καυτή έδρα του τότε.
25η αγωνιστική : Νίκη Βόλου – ΑΕΛ 1-0
11 Απριλίου 2005
Σκόρερ: 6′ Κοντεων
Νίκη Βόλου (Γιάννης Γούναρης): Κοντοβάς, Μπρένζι, Ανδρουτσόπουλος, Μπαλάφας, Κοντεων (69′ Ρατζέλοβιτς), Πέτρου, Ρουμελιώτης, Γκάγκας, Πίκλ, Τσάγγαρης (56′ Λουμπαρδέας), Ντικουμέ (78′ Αναστασιάδης).
ΑΕΛ (Γιώργος Δώνης): Χριστόπουλος, Γκίκας, Σίσιτς, Κυπαρίσσης, Πάσσιος, Παπακώστας (46′ Γιανκόφσκι), Στουρνάρας, Μπαχράμης (46′ Σέρμπαν), Μακρής (62′ Νεντέλκοβιτς), Διγκόζης, Κατσιαρός.
Διαιτητής: Κωνσταντίνος Παπασταμάτης (Αθηνών)
Επόπτες: Μαστροδήμας (Αθηνών), Ακρίβος (Αθηνών)
4ος: Γιαννόπουλος (Αθηνών)
Παρατηρητής: Υφαντής (Αθηνών)
Το Local, φέρνει τους πρωταγωνιστές της μεγάλης και αξέχαστης νίκης, της ομάδας τότε με 1-0 έναντι της ΑΕΛ, σε ένα από τα πιο αξέχαστα παιχνίδια στις μνήμες των οπαδών του συλλόγου. Μιλάει ο τερματοφύλακας της Νίκης, Χρήστος Κοντοβάς, ο Σπύρος Γκάγκας που δίνει την ασίστ, ο σκόρερ της αναμέτρησης, Πέτρος Κοντέων, ο Θοδωρής Ανδρουτσόπουλος που αποκαλύπτει ένα μυστικό του τότε, αλλά και ο τότε δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Μιχάλης Μελισσίδης, που βρέθηκε στο Βόλο, για τη παρακάμερα της αναμέτρησης. Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, σχολιάζουν, θυμούνται και αποκαλύπτουν τη δική τους εμπειρία και ανάμνηση, από την εξωπραγματική ατμόσφαιρα.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΝΤΕΩΝ: ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ – ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΡΙΖΩ
Μόλις στο 6’ η Νίκη άνοιξε το σκορ. Η γιορτινή ήδη ατμόσφαιρα δεν άργησε να ξανά αρχίσει. Ο Σπύρος Γκάγκας σουτάρει από τα αριστερά, η μπάλα φτάνει στον Κοντέων και από κοντά γράφει το 1-0. Το Παντελής Μαγουλάς σείεται και το κοινό παραληρεί. Ο σκόρερ της συνάντησης θυμάται και αναφέρει στο Local:
Πριν το ματς
«Θυμάμαι ότι κατεβαίναμε από την Πορταριά με το λεωφορείο και όταν φτάσαμε στη Μαιάνδρου, ο κόσμος μας περίμενε και μας χειροκροτούσε! Το γήπεδο ήταν γεμάτο από το ζέσταμα. Ήμουν πιτσιρικάς, αλλά περίμενα πως και πως το ντέρμπι! Θυμάμαι ότι όλοι οι παίκτες ήταν πολύ ψυχωμένοι. Εγώ έπαιζα στο 3-4-3 δεξιά στην επίθεση και από πίσω μου ο Ανδρουτσόπουλος, που νομίζω ήταν πιο πολύ από όλους στο κλίμα και μας έδινε δύναμη. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος που με το γκολ μου έδωσα χαρά στον κόσμο της Νίκης και ελπίζω να ζήσει και άλλες πολλές χαρές γιατί το αξίζει.
Αν ξανά έζησε κάτι παρόμοιο στη καριέρα του
Έπαιξα και στον ΠΑΟΚ και έζησα διπλό μέσα στην Ριζούπολη με Ολυμπιακό, που ήταν για την εποχή κάτι πολύ μεγάλο, αλλά σε Β’ Εθνική ήταν μια στιγμή μοναδική για μένα! Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι μετά το γκολ, όπου πήγαινα στην πόλη του Βόλου για καφέ ή φαγητό, οι φίλαθλοι δεν με άφηναν να πληρώσω. Τόσο μεγάλη χαρά είχαν.
Πως ένιωσε την ώρα που είδε τη μπάλα στα δίχτυα
Ένιωσα δέος ανατριχίλα, θυμάμαι έψαχνα τον φίλο μου τον Λουμπαρδέα που σε εκείνο το ματς δεν ξεκίνησε να του το αφιερώσω.
Αν έχει λάβει μηνύματα αγάπης από κόσμο της Νίκης πρόσφατα
Ακόμα έχω επαφές και όταν παίζει η ομάδα πάω και βλέπω ματς όταν μπορώ στην βόρεια Ελλάδα. Ο κουμπάρος μου είναι οπαδός της Νίκης Βόλου το ίδιο και ένας ακόμα συνέταιρος στην επιχείρηση καφέ που έχω στην Θεσσαλονίκη. Έτσι κάθε βδομάδα μιλάμε για Νίκη Βόλου. Η γυναίκα μου είναι από Νέα Ιωνία όποτε ανεβαίνουμε συχνά.
Εννοείται, υποστηρίζω Νίκη Βόλου εκτός από ΠΑΟΚ.
Ένα μήνυμα προς το κόσμο της Νίκης
Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω ένα μήνυμα για το μέλλον γιατί ξέρω ότι ο κόσμος τις Νίκης έχει κάτι μοναδικό. Θα στηρίζει αυτήν την ομάδα, όσες τρικλοποδιές και αν τις δώσουν! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη προς το πρόσωπο μου!
Στο Local μιλά ο τερματοφύλακας της Νίκης Βόλου, Χρήστος Κοντοβάς, για την ατμόσφαιρα και τις δικές του αναμνήσεις.
ΚΟΝΤΟΒΑΣ: ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ ΕΙΠΑ ΣΤΟ ΓΟΥΝΑΡΗ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕ ΤΡΩΩ ΓΚΟΛ
Το περίμενα με μεγάλη λαχτάρα γιατί αυτό το ματς το περίμενα πώς και πώς, όλοι οι παίκτες ήθελαν να παίξουν, άλλωστε οι αγώνες αυτοί είναι ντέρμπι πού θέλεις να παίξεις. Όλα τα παιδιά από το πρωί μιλούσαμε στο ξενοδοχείο για τον αγώνα και πως θα τα δίναμε όλα για την νίκη.
Για το κόσμο που αντίκρισε στην βόλτα των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο
Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, προσωπικά δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο στην Κλούβα και ένιωσα μια ανατριχίλα και τότε ήταν που είπα στον Γούναρη ότι σήμερα δεν θα φάω γκολ.
Η εικόνα την ώρα του γκολ
Μου έχει μείνει αυτή η εικόνα. Για μια στιγμή νόμιζα ότι όλος ο κόσμος ήταν στον αέρα, εκπληκτική εικόνα πραγματικά και εκεί κατάλαβα ότι σήμερα θα κερδίσουμε.
Κάποια ιστορία που θυμάται μέχρι σήμερα από το ντέρμπι
Η απόκρουση πού έκανα στην κεφαλιά του Κυπαρίσση εξ επαφής, από την μικρή περιοχή και οι πανηγυρισμοί στο τέλος του αγώνα, πού γίναμε ένα με τον κόσμο επίσης τα πανηγύρια στα αποδυτήρια ήταν φανταστικά όλα αυτά.
Ένα μήνυμα στο κόσμο της Νίκης που τον ζει καθημερινά
Με τα συνθήματα τους σε όλο το ματς (με την ΑΕΛ) να ωθήσουν τους παίκτες προς την Νίκη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, γιατί αυτό είναι που δίνει δύναμη στους παίκτες.
ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΠΑΙΖΑ ΣΑΝ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ – ΣΤΗ ΚΛΟΥΒΑ ΠΑΝΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΜΑΣ
Ο Θοδωρής Ανδρουτσόπουλος αγωνίστηκε επί σειρά ετών με την φανέλα της Νίκης Βόλου και θυμάται από τη μεριά του το ντέρμπι.
«Στο συγκεκριμένο ματς ξέραμε ότι με νίκη φτάναμε ακόμη και στη κορυφή της βαθμολογίας. Αυτό που θυμάμαι εκείνες τις μέρες, είναι ότι το ματς έγινε Δευτέρα απόγευμα, είχαμε φύγει ξενοδοχείο από το Σάββατο, είχαμε ανεβεί στη Πορταριά, κατεβήκαμε για κάποια προπόνηση Βόλο και ξανά ανεβήκαμε. Είχαμε αποκλειστεί από όλους και από όλα. Την μέρα του αγώνα που κατεβήκαμε στο Π. Μαγουλάς, αυτό που θυμάμαι είναι ότι τουλάχιστον χίλια άτομα ήταν έξω από το γήπεδο, περίμενε τις αποστολές, γινόταν πραγματικά μακελειό, τρομερή ατμόσφαιρα, θυμάμαι ότι κοίταξα στα αποδυτήρια, μέσα από ένα πορτάκι έξω, που φαινόταν το γήπεδο και αυτό που είδα δε το ξανά είχα ζήσει όσα χρόνια ήμουν στη Νίκη, το γήπεδο κόντευε να γεμίσει δυο ώρες πριν το ματς.
Προετοιμαστήκαμε για μεγάλη μάχη. Η δίψα του κόσμου ήταν τεράστια. Βγήκαμε για προθέρμανση και το γήπεδο κόντευε να τιναχθεί στον αέρα (γέλια) μόλις πατήσαμε στο γήπεδο έγινε το κάτι άλλο, ο κόσμος ήθελε να μπει μέσα στο γήπεδο.
Για τη στιγμή που τον «πιάνει» η κάμερα να τραγουδά τον ύμνο
(Γέλια). Είναι κάτι που έτυχε να το απαθανατίσει η κάμερα αυτό, είναι κάτι που έκανα πάντα, όταν παίζαμε στα εντός έδρας ματς και βγαίναμε οι δυο ομάδες και έπαιζε ο ύμνος της ομάδας, πάντα του τραγουδούσα. Εντάξει, έτυχε τότε να με πιάσει η κάμερα όταν έβγαιναν οι δυο ομάδες στο βίντεο και αποκαλύφθηκε κάτι που δεν ήξερε κανένας.
Υπήρχε μεγάλη πίεση, είχαμε γίνει ένα με το κόσμο. Αυτή η προσμονή του κόσμου, είχε γίνει προσμονή δικιά μας, λειτουργούσαμε σαν ένα σώμα και μια ψυχή τότε με το κόσμο της ομάδας. Πολλές φορές δεν έπαιζα σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αλλά σαν οπαδός της ομάδας, παρότι δεν είμαι από το Βόλο. Ήμουν πολύ δεμένος με τους οπαδούς γιατί αυτή η αγάπη που παίρναμε και η εκτίμηση στο πρόσωπο μας ήταν κάτι που με συνάρπαζε από τότε. Ειδικά στα μεγάλα παιχνίδια τα ένιωθα σαν να ήμουν ένα κομμάτι δικό τους μέσα στο γήπεδο.
Ποια ιστορία θυμάται που μπορεί να μοιραστεί από το ντέρμπι
Υπάρχουν κάποια γεγονότα, που τα θυμάμαι σα τώρα. Θυμάμαι ότι πολύ εύκολα στα πρώτα λεπτά, θα μπορούσα να έχω δεχθεί κόκκινη κάρτα γιατί είχα κάποιες αψιμαχίες τότε, με τον Παναγιώτη το Κατσαρό που τον είχα αντίπαλο, γιατί στη πρώτη διεκδίκηση με χτύπησε πάνω στον αέρα, όποτε στην επόμενη διεκδίκηση, λειτούργησα και εγώ κάπως ανάλογα και έτσι και με έβλεπε ο επόπτης, θα ήμουν για έξω. Ευτυχώς έμεινα μέσα. Πράγματα που τώρα σα προπονητής δε τα διδάσκουμε στους παίκτες μας, κάποτε τα κάνουμε (γέλια). Θυμάμαι επίσης ότι στο γκολ που βάζουμε, νόμιζα ότι το γήπεδο ανατινάχθηκε. Δε μπορούσα να πιστεψω τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή και σίγουρα θυμάμαι με τη λήξη, τα πανηγύρια με το κόσμο,σε όλο το γήπεδο, σα γύρο του θριάμβου. Είχαμε πάει στην 3, στη σκεπαστή, μετά στη Μαιάνδρου. Τρομερό το συναίσθημα, απέναντι σε μια ομάδα που είχε σπουδαίο μπάτζετ. Ήταν ο Δώνης προπονητής, με πολύ σπουδαίους παίκτες μέσα. Περιττό να πω ότι το βράδυ δε θυμάμαι να κοιμηθήκαμε, μας είχαν καλεσμένους σε κάποια μαγαζιά για τη νίκη της ομάδας και οι επόμενες μέρες όπου και αν κυκλοφορούσαμε στη Νέα Ιωνία ο κόσμος ήθελε να μας αγκαλιάσει. Μετά από αυτό το παιχνίδι είχε φτάσει στο ζενίθ η αγάπη του κόσμου. 
Αν ήταν το καλύτερο ντέρμπι που έχει παίξει
Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό Βόλου που σκόραρα εγώ και έκρινε την αναμέτρηση, ήταν προσωπικά για μένα το καλύτερο ντέρμπι, γιατί το καθόρισε το γκολ το δικό μου, και για τη δίκη μου ποδοσφαιρική ιστορία ήταν πιο σημαντικό. Ήμουν και μικρός τότε, αλλά πάντα τα ντέρμπι Νίκη – Ολυμπιακός είναι πιο σημαντικά από τα Νίκη – ΑΕΛ.
Με αφορμή αυτό το ωραίο αφιέρωμα που κάνετε, είναι πολύ σημαντικός για εμάς που περάσαμε μέσα από την ιστορία της Νίκης, βρισκόμαστε μέσα στην ιστορία της, πολύ μεγάλες νίκες και έρχονται κάτι τέτοιες στιγμές που όταν το συνειδητοποιείς, καταλαβαίνεις ότι δεν ήσουν περαστικός από αυτή την ομάδα, ότι έχεις αφήσει στίγμα. Εγω προσωπικά το βιώνω αυτό, είναι ο ποδοσφαιρικός μου θησαυρός αυτή η αγάπη του κόσμου και αυτές τις στιγμές που αναπολούμε.
ΣΠ. ΓΚΑΓΚΑΣ: ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΦΤΕΡΑ
Θυμάμαι ότι προετοιμαζόσασταν ψυχολογικά τουλάχιστον μια εβδομάδα. Μας έβρισκαν στα καφέ οι φίλαθλοι και μας ζητούσαν να κερδίσουμε αυτό τον αγώνα. Μόνο αυτό. Εγω προσωπικά έφτασα μαζί με το πούλμαν της ΑΕλ στο γήπεδο. Ήμουν ακριβώς στα επεισόδια, το πούλμαν έφυγε και γύρισε ξανά μετά από λίγο. Εγώ έμπαινα με τα πόδια στο γήπεδο. Ήταν εκρηκτική η ατμόσφαιρα.
Δυο ώρες πριν τη σέντρα, όταν αντίκρισα αυτή την ατμόσφαιρα, ένιωσα σαν λαϊκός ήρωας, τα πόδια μου έβγαλαν φτερά και η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα. Τρομερό συναίσθημα. Δε μπορείς να το καταλάβεις αν δε το νιώσεις.
ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛ
Είδα πρόσωπα να ξεχειλίζουν από δέος, από ευτυχία. Είδα ανθρώπους απλά και στιγμιαία τόσο ευτυχισμένους όσο δεν έχω ξαναδεί και σκέφτηκα πως όλο αυτό το έχουμε καταφέρει εμείς. Ένιωσα περήφανος που φορούσα τον άγγελο στο στήθος.
Θυμάμαι τον κυρ Θέμη να κάθεται στα κάγκελα απ το ζέσταμα, θυμάμαι ανθρώπους στο ζέσταμα στην σκεπαστή να μου ζητάνε να κερδίσουμε να μου φωνάζουν «Σπύρο πρέπει να τους κερδίσουμε – Σπύρο παίξε δυνατά σήμερα» ακόμα ηχούν οι φωνές τους στα αυτιά μου και φυσικά η στιγμή του γκολ ένα γήπεδο να σείεται ολοκληρωτικά.
ΟΤΑΝ ΕΠΑΙΖΕ ΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΣΚΕΠΑΣΤΗΣ
Απίστευτο συναίσθημα, η σκεπαστή πάντα σου έδινε κάτι που δεν μπορείς να το μεταφέρεις με λόγια απλά σου έδινε φτερά και κουράγιο κάτι εξωπραγματικό, ίσως γιατί γινόσουν ένα με το κόσμο λόγω και της κοντινής απόστασης.
Μ. ΜΕΛΙΣΣΙΔΗΣ: ΣΤΟ ΓΚΟΛ… ΠΑΘΟΣ, ΥΣΤΕΡΙΑ, ΤΡΕΛΑ – ΤΟ Π. ΜΑΓΟΥΛΑΣ ΗΤΑΝ ΚΛΟΥΒΙ
«Στο παραπάνω βίντεο ο άνθρωπος που δημιούργησε την παρακάμερα του ντέρμπι για την ΕΡΤ3 που είχε ζωντανή μετάδοση την αναμέτρηση αυτή, Μιχάλης Μελισσίδης, μιλά και θυμάται για το συγκεκριμένο απόγευμα. Μας είπε πάρα πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα, ιστορίες από αυτή την εποχή και τις διαφορές των κόσμων. Τον ευχαριστούμε παρά πολύ θερμά. Του στείλαμε το βίντεο και αμέσως ήρθαν πολλές αναμνήσεις στο μυαλό του.
Μακάρι ως φίλαθλοι, ως θεατές, αλλά και ως εργαζόμενοι να ζούσαμε τέτοιες στιγμές την σημερινή εποχή όπου καμία φορά αισθάνομαι ότι οι ίδιες οι ομάδες δεν θέλουν τον κόσμο στην έδρα τους.
Το video με γύρισε 20 χρονια πίσω. Είχα το ρεπορτάζ για την παρακάμερα, αλλά πάντα μου άρεσε πριν μπω στο γήπεδο, να” πιάνω ” την ατμόσφαιρα εκτός γηπέδου.
Και φυσικά στο Βόλο, στη Ν. Ιωνια κυριαρχούν τα τσιπουράδικα. Ειδικά όταν ώρες πριν απο τέτοια παιχνίδια είναι γεμάτα απο κόσμο. Η άφιξη των ομάδων ….δεν έχει καμία σχέση με την άφιξη των ομάδων του “σημερα”. Τότε ήταν ” θέμα” από μόνο του. Τώρα αποκλείονται δρόμοι, ολόκληρες περιοχές, για να φθάσει απρόσκοπτα η φιλοξενούμενη ομάδα, για να μη πω και η γηπεδούχος.
Το πάθος! Το πάθος μπορεί να το αναδείξει καλύτερα η παρακάμερα. Ζούσα μαζί με την κερκίδα. Έπαιζα μαζί με τους παίκτες. Μιλούσα πιο μπροστά με τον οπερατέρ. Ήξερε τι ήθελα και κυρίως τι θα έκανα στο μοντάζ!. Η αφήγησή μου ( έτσι ήθελα το ρεπορταζ κι έτσι άρεσε- τελικά- στο κόσμο ), βασίζονταν στην εικόνα. Χωρίς εικόνα δεν είχα κείμενο…έπρεπε να αλλάξω τον γραπτό λόγο.
Το “Παντελής Μαγουλάς ” ήταν κλουβί. Κι έτσι έπρεπε να αποδοθεί τηλεοπτικά. Άλλο η μετάδοση κι άλλο η παρακάμερα… Αυτόν που πήγαινε να εκτελέσει κόρνερ, ο θεατής μπορούσε να τον ακουμπήσει. !!! Μόνο στην Αγγλία το είδα αυτό. ! Όταν θέλησα να αλλάξω πλευρά την ώρα του αγωνα , έπρεπε να πατήσω την γραμμή του πλαγίου!! Το έκανα διακριτικά!!
Θυμάμαι την εστία από τη μια πλευρά, αυτή που βλέπει προς τον Βόλο, το πίσω μέρος της στηρίζονταν στη κερκίδα! Πάνω σχεδόν στα δίχτυα ήταν σκαρφαλωμένοι οπαδοί της Νικης. Λίγο ακόμη και θα άγγιζαν τον …τερματοφύλακα ! Στο γκολ μόλις στο 6′ , δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε..Έκρηξη. Πάθος. Υστερία. Τρέλα. Οποιαδήποτε άλλη λέξη είναι μικρή…
Επειδή έκανα πολλά ρεπορταζ σε Βόλο, Ν. Ιωνία και Λάρισα μπορώ να καταλάβω τις διαφορές στη ψυχοσύνθεση των οπαδών που ακολουθούσαν τις 3 ομάδες. Ο τόπος, η καταγωγή, το παρελθόν, αυτό που λέμε προϊστορία, η πρωτιά ή η κατηγορία σε όλη την περιοχή (Θεσσαλία) έπαιζαν και παίζουν ρόλο.
Θυμάμαι αυτό που είχε επιχειρήσει ο Αχιλλέας Μπέος κάποια στιγμή να συνενώσει Ολυμπιακό και Νίκη. Όταν πήγα στο πρακτορείο Προ πο του Στράκα ( νομίζω ήταν κάποτε επί της Δημητριάδος) κι έκανα ρεπορταζ- γκάλοπ, κατάλαβα ότι οι διαφορές μεταξύ των κατοίκων του Βόλου ήταν μεγάλες. Πρόσφυγες και ντόπιοι. Οι μεν και οι δε… Αυτό το ρεπορτάζ το έκανα το 2004. Πέρασαν 20 χρονια και η αντιπαλότητα, ανταγωνιστικότητα παραμένει σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζονται οι ομαδες… Στην ουσία πέρασε μια γενιά από τότε!
Αυτά που περιγράφω στο βίντεο με την παρακάμερα…” Ο Διγκόζης που νόμιζε ότι ψιχάλιζε…” όταν πήγε για κόρνερ, είναι χιουμοριστικα και κομψά, αλλά ο στόχος είναι να αναδείξω την υπομονή, μερικές φορές και την στωϊκότητα των …δεινοπαθούντων..
Κάθε φορά θα πιάνεις συγκεντρωτικα το θέμα στη πρώτη ανάγνωση. Που , πως , πότε, γιατί…
Πχ. Από την ώρα που όλοι είδαν το παιχνίδι , έπρεπε την επόμενη μέρα να αναδειχθούν αυτά που δεν είδαν. Άρα έπρεπε να δούν τι εννοούμε καυτή έδρα , καυτή ατμόσφαιρα, πάθος, ένταση, την προσήλωση των παικτών στο παιχνίδι ακόμη κι όταν όλα γύρω τους γκρεμίζονταν., το μέρος που γίνονταν ο αγώνας. . Πολλοί μου είπαν οτι αυτό δεν είναι γήπεδο για ποδόσφαιρο. .Δεν συμφωνώ.. Αλλο γήπεδο, άλλο Στάδιο και άλλο έδρα. …Και άλλο βέβαια ότι πρέπει οι θεατές να καταλαβαίνουν από συμπεριφορές. Το ότι η κερκίδα είναι στο μισό μέτρο από το χόρτο δεν σημαίνει ότι μπορούμε να φτύνουμε ή να κάνουμε τακλιν(😄) στους παίκτες!!. Θυμάμαι το τελευταίο παιχνίδι της Νικης με τον Ηρακλή στο Πανθεσσαλικο. 15000 κόσμος αποθέωσε την ομάδα που ανέβηκε στη Α εθνικη. Κι όμως καμμία σύγκριση με το Π. Μαγουλάς!! Είναι εικόνες που δεν ξεχνιούνται κι ότι κι αν λένε αυτά τα γήπεδα μου αρέσουν!!! Το ίδιο ισχύει για το Δημοτικό του Βόλου ( έπαιζε ο Ολυμπιακός εκεί), όπου το απωθημένο των οπαδών, εκτός από τη νίκη, ήταν να ξεπεράσουν σε κόσμο το αντίστοιχο του Α γύρου Νίκη- Ολυμπιακός… Ήρθαν οπαδοί στα δημοσιογραφικα και μου είπαν.. :”” ..αυτή τη φορά δες και πες ότι έχουμε 7000 κόσμο. Την προηγούμενη φορά είπες ότι οι Νικιώτες είχαν 6000 κόσμο.. “””
Ωραία πράγματα…
Το ίδιο και με το Αλκαζάρ… Τη χρονιά ανόδου, αυτό που με είχε εντυπωσιάσει ήταν ένα τεράστιο πανο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κερκίδας φάτσα από τους επίσημους. Δεν ήθελα να χάσω το ξεδίπλωμα από τους οπαδούς με τίποτα…Μάλιστα έκαναν πρόβες πολύ πριν το παιχνίδι ΟΤΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ ΣΟΥΖΑ ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ… . Ωραίοι..
Υπήρχαν κι άσχημες στιγμές, όχι μ εμένα απαραίτητα, αλλά δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα . Όταν πας στο μοντάζ πρέπει να έχεις μια φιλοσοφία, ένα κανόνα να ξεχωρίζεις τα πρέπει από τα θέλω… Στην Ερτ 3 είχα ένα τεράστιο αρχείο που δεν ξέρω τώρα αν υπάρχει. ..Ήταν κληρονομιά σ αυτούς που θα πήγαιναν μετά από εμένα…
Άκουγα διαφορά από τους οπαδούς. Πρόσεξε…Όχι άσχημα! Είχα καλύψει με τον ίδιο τρόπο αντικειμενικά, χιουμοριστικά, ουσιαστικά και ποδοσφαιρικά ΟΛΑ τα ντέρμπι της Θεσσαλίας. Τα Τρίκαλα δεν είχαν τέτοια πορεία σαν τους 3 παραπάνω…
Δηλ. Ολυμπιακός Βόλου- Νίκη Βόλου, Νίκη Βόλου- Ολυμπιακός Βόλου, ΑΕΛ- Ν. Βόλου, Ν. Βόλου- ΑΕΛ, ΑΕΛ- Ολυμπιακός Β. , Ολυμπιακός Β.- ΑΕΛ. Με έμαθαν όλοι. Είχα κάνει θέματα αφιερώματα σε AUSTRIAN BOYS, σε MONSTERS, σε BLUE ANGELS…. μέσα στους συνδέσμους με δηλώσεις οπαδών ( όσοι ηθελαν) , με λάβαρα, φωτο κλπ. Δεν σε αποδέχονται εύκολα οι οπαδοί….
Αυτό ήταν παράσημο για μένα στη δημοσιογραφία…
Δυστυχώς δεν ξέρω τι διασώθηκε απ όλα αυτά που σου είπα… Προείχε η δουλειά μου τότε πάρα το να μαζεύω ότι έβγαινε στο γυαλί…
Τώρα με τα κινητά είναι αλλιώς».
